Η ασφάλιση για διαχειριστές πολυκατοικιών αποτελείται συνήθως από τρία μέρη , την αστική ευθύνη , την ασφάλιση των κοινοχρήστων χώρων και τη νομική κάλυψη του διαχειριστή.
 Ο ρόλος των διαχειριστών πολυκατοικιών είναι κρίσιμος για τη συντήρηση, την ασφάλεια και την ομαλή λειτουργία των κοινόχρηστων χώρων των πολυκατοικιών. Ο διαχειριστής της πολυκατοικίας, που είναι συνήθως ένας από τους συνιδιοκτήτες, και έχει εκλεγεί με απόφαση της γενικής συνέλευσης για ορισμένο χρόνο, έχει συγκεκριμένα δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις που απορρέουν από την ιδιότητά του αυτή και από τον κανονισμό της συγκεκριμένης πολυκατοικίας .Η σχέση που συνδέει τον διαχειριστή με τους συνιδιοκτήτες του είναι η της εντολής. Ο διαχειριστής είναι εντολοδόχος των συνιδιοκτητών, εφόσον ενεργεί μέσα στα όρια της χορηγηθείσας από την συνιδιοκτησία εξουσίας. Αυτό έχει ως συνέπεια ότι στο πλαίσιο της σχέσης αυτής, ο εντολοδόχος διαχειριστής ευθύνεται για κάθε πταίσμα και για ελαφρά αμέλειά του, ως προς όλες τις ενέργειες, υποχρεώσεις ή παραλείψεις του.
 Μια από τις βασικές μορφές ασφάλισης για διαχειριστές πολυκατοικιών είναι η αστική ευθύνη που πρόκειται για μια υποχρεωτική ασφάλιση που προβλέπεται στους περισσότερους κανονισμούς πολυκατοικιών και για την οποία θα πρέπει να μεριμνά ο διαχειριστής του κτηρίου, ο οποίος είναι υπόλογος και για αστικές ευθύνες στους κοινόχρηστους χώρους. Δεν είναι λίγες οι δικαστικές αποφάσεις που έχουν υποχρεώσει τον διαχειριστή της πολυκατοικίας να πληρώσει ένα πολύ μεγάλο πόσο ως αποζημίωση για ζημιές που προκλήθηκαν σε τρίτους.
 Η αστική ευθύνη μπορεί να περιλαμβάνει ατυχήματα στις κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, ζημίες λόγω κακής συντήρησης ή διαχείρισης του κτιρίου, καθώς και άλλες παραβάσεις των καθηκόντων του. Αυτή η ασφάλιση καλύπτει τυχόν αξιώσεις που μπορεί να υποβληθούν εναντίον του διαχειριστή για λάθη, παραλείψεις ή καθυστερήσεις στις υπηρεσίες του και αφορούν την εκ του νόμου αστική ευθύνη του ασφαλισμένου και των προστηθέντων του, για ζημιές (Σωμ.Βλάβες/Θάνατος ή/και Υλικές Ζημιές συμπεριλαμβανομένης της ηθικής βλάβης και της ψυχικής οδύνης) από τη διαχείριση και τη χρήση των κοινόκτητων ή/και κοινόχρηστων χώρων του ασφαλιζόμενου κτιρίου –όπως: είσοδος, κλιμακοστάσιο, διάδρομοι, ταράτσα, στέγη, εγκαταστάσεις κεντρικής θέρμανσης, ύδρευσης, αποχέτευσης, ανελκυστήρας, δώμα (εάν δεν αποτελεί διαμέρισμα), καπνοδόχοι , μετώπες των μπαλκονιών , αλλά και ο σκελετός της πολυκατοικίας. – και για τα οποία θα κριθεί υπεύθυνος ως διαχειριστής. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ατυχήματα στις κοινόχρηστες εγκαταστάσεις, ζημίες λόγω κακής συντήρησης ή διαχείρισης του κτιρίου, καθώς και άλλες παραβάσεις των καθηκόντων του.
 Τρίτοι συνήθως θεωρούνται και οι ένοικοι του κτιρίου, είτε πρόκειται για ιδιοκτήτες είτε για ενοικιαστές, τα μέλη των οικογενειών τους, τα άτομα που βρίσκονται στην υπηρεσία τους, καθώς και οι θυρωροί, όχι όμως για ζημιές που θα προξενήσει ο ένας στον άλλο. Στην αστική ευθύνη υπάρχουν τυποποιημένα προγράμματα και τα ασφάλιστρο αν και χαμηλό εξαρτάται από το κεφάλαιο κάλυψης και τον αριθμό διαμερισμάτων.
 Επιπλέον, οι διαχειριστές πολυκατοικιών μπορεί να χρειαστεί να ασφαλίσουν τις κοινόχρηστες εγκαταστάσεις του κτιρίου ενάντια σε ζημιές από φυσικές καταστροφές, πυρκαγιές, πλημμύρες ή κλοπές. Η κάλυψη αυτή μπορεί να εξασφαλίσει την αποζημίωση των ζημιών και την επιδιόρθωση των καταστροφικών συμβάντων που ενδέχεται να επηρεάσουν το κτίριο. Οι κοινόχρηστοι χώροι κάθε οικοδομής αναφέρονται λεπτομερώς στη σύσταση της, ωστόσο επειδή η λεπτομερής καταγραφή των εν λόγω χώρων είναι σε πολλές περιπτώσεις πολύ δύσκολη θεωρείται ότι το εμβαδόν των κοινόχρηστων χώρων μιας πολυκατοικίας φτάνει κατά μέσο όρο το 20% με 25% του συνολικού εμβαδού της .